The Wind Will Carry Us (1999)

باد ما را خواهد برد

در شب كوچك من افسوس
باد با برگ درختان ميعادي دارد
در شب كوچك من دلهره ويرانيست
گوش كن
وزش ظلمت را ميشنوي؟
من غريبانه به اين خوشبختي مي
نگرم
من به نوميدي خود معتادم
گوش كن
وزش ظلمت را ميشنوي ؟
در شب اكنون چيزي مي گذرد
ماه سرخست و مشوش
و بر اين بام كه هر لحظه در او بيم فرو ريختن است
ابرها همچون انبوه عزاداران
لحظه باريدن را گويي منتظرند
لحظه اي
و پس از آن هيچ .
پشت اين
پنجره شب دارد مي لرزد
و زمين دارد
باز ميماند از چرخش
پشت اين پنجره يك نا معلوم
نگران من و توست
اي سراپايت سبز
دستهايت را چون خاطره اي سوزان در دستان عاشق من بگذار
و لبانت را چون حسي گرم از هستي
به نوازش هاي لبهاي عاشق من بسپار
باد ما را باخود خواهد برد
باد ما را باخود خواهد برد
-- فروغ فرخزاد

The Wind Will Carry Us Away

In my small night, alas
the wind has a rendezvous with the leaves of trees
In my small night rests the fear of ruin

Listen...
Do you hear the blowing of the darkness?
I look at this good luck like a stranger
I am accustomed to my hopelessness
Listen...
Do you hear the blowing of the darkness?

In the night now something is happening:
the moon is red and disturbed
and above this roof, which at any moment might fall,
the clouds like the crowds of mourners
seem to await the moment of rain

A moment
and after that-nothing.
Behind this window the night is trembling,
and the earth
stands still in its course
Vague things lie behind this window,
you and I, uneasy

O you are green all over,
put your hands like a burning memory in my loving hands
and entrust your lips like a warm sense of life
to the caresses of loving lips
The wind will carry us away with it
The wind will carry us away.
--Forough Farrukhzad
(translated by Iraj Bashiri)